Ты мяне такога выхавала, у мяне зараз жыццё не складаецца

Часты матыў і прычына помсты старым з боку дзяцей.

Мільёны пажылых людзей церпяць ад псіхалагічнага, фізічнага і эканамічнага гвалту. Жорсткае абыходжанне са старымі распаўсюджана ва ўсім свеце. Прычым часцей за ўсё пажылыя людзі пакутуюць не ад ашуканцаў, бессардэчных дзяржслужачых ці абыякавых медыкаў, а ад уласных дзяцей ці іншых чальцоў сям'і.

Што думаюць старыя, якія зведалі жорсткасць блізкіх? Тое ж самае, што і іншыя людзі - крыўду, горыч, бездапаможнасць. Але калі жорсткасць праяўляюць сын ці дачка, то гэта яшчэ больш балюча, бо ім было аддадзена здароўе, час і практычна ўсё, што ёсць у пажылога чалавека.

Некаторыя старыя азлабляюцца на сваіх родных, замыкаюцца ў сабе. Пачынаюць ненавідзець усіх навокал. Як правіла, гэта негатыўна адбіваецца на іх псіхалагічным стане і самаадчуванні. Злосць адбірае шмат сіл, у іх практычна няма сяброў і блізкіх. Калі такія людзі не патрапілі ў дом састарэлых, яны паміраюць у адзіноце.

Але часцей за ўсё пажылыя людзі даруюць жорсткасць і спрабуюць апраўдаць блізкіх, увайсці ў іх становішча: у сыночка шмат працы, дачка занятая, я прашу Бога, каб у іх было ўсё добра. Грошыкі, капейкі збіраюць, раптам камусьці з дзяцей спатрэбяцца. Не абвінавачанні, а любоў да сваіх нядбайных дзяцей. Гэтыя бацькі ўвесь час нешта рабілі за сваіх сыноў і дачок, вырашалі за іх. Яны пазбавілі іх самастойнасці, і ў далейшым, ужо ў дарослым стане, такія дзеці не здольныя прымаць рашэнні: "Ты мяне такога выхавала, і ў мяне зараз жыццё не складаецца". Плюс, алкагалізм, наркаманія, неўладкаванае жыццё, складанае сацыяльна-эканамічнае становішча.

Старыя рэдка абвінавачваюць сябе. Часцей за ўсё прычынай таго, што яны становяцца ахвярамі гвалту, - рыгіднасць (адсутнасць гнуткасці), марудлівасць, якая раздражняе навакольных, непамятлівасць, безуважлівасць. Акрамя таго, у старасці адбываецца так званая акцэнтуацыя рыс характару. Гэта значыць, тыя рысы характару, якія былі ў чалавека, становяцца вельмі выяўленымі. Напрыклад, беражлівасць можа перарасці ў скупасць, раздражняльнасць - у зласлівасць, шчодрасць - у марнатраўства, сум - у дэпрэсіўнасць і суцэльныя скаргі. Плюс, свой адбітак накладваюць хваробы, асабліва зніжэнне дзейнасці мозга, так званая дэменцыя.

Пажылыя людзі вельмі рэдка звяртаюцца па дапамогу. Яны баяцца пагоршыць псіхалагічныя праблемы, якія ёсць у сям'і, баяцца, што з імі стануць яшчэ горш абыходзіцца, баяцца аказацца ў доме састарэлых. Яны не вераць у дзейснасць дапамогі з боку.

Акрамя таго, ёсць і такая прычына, як "не ганьбіць сям'ю", "не выносіць смецце з хаты". А калі ўзрост зусім старэчы, то чалавек можа проста не мець тэлефона ці нумара, па якім тэлефанаваць.

Многае залежыць і ад таго, ці лічыць чалавек сябе ахвярай жорсткага абыходжання.

Кагосьці сваякі могуць абражаць цэлымі днямі, але пажылы чалавек не зразумее, што гэта псіхалагічны гвалт. А іншы, наадварот, апынецца ранімым і адчувальным да грубых слоў.

Сталы чалавек можа быць адзінокім нават сярод блізкіх, нават калі пражывае з імі ў кватэры.

Каб пазбегнуць раздражнення ў адносінах да пажылых сваякоў, лепш падзяляць клопаты па догляду за імі паміж усімі членамі сям'і ці нават наняць сядзелку або сацыяльнага работніка.

Часам, каб прыструніць расперазанага сваяка, які крыўдзіць састарэлых бацькоў, дастаткова выклікаць участковага.

Звяртацца за дапамогай - ГЭТА НЕ сорамна!

Арганізацыі куды Вы можаце звярнуцца па дапамогу:

1. Тэлефон «Даверу» ДУ «Івацэвіцкі ТЦСАН» +375 (33) 684 21 32 (кругласутачна)
2. УАЗ «Івацэвіцкая ЦРБ» псіхолаг 9 03 18
3. Праваахоўныя органы 102
4. Тэлефон Даверу па Брэсцкай вобласці 80162 25 57 27

Тэлефануйце, ВАМ ДАПАМОЖУЦЬ!

Дапамога ў вырашэнні псіхалагічных праблем ажыццяўляецца ананімна.

Псіхолаг ДУ "Івацэвіцкі ТЦСАН" Н.І. Фядотава