Сустрэча з пісьменнікам

5 красавіка 2019г. у аддзяленні дзённага знаходжання для грамадзян пажылога ўзросту ГУ «Івацэвіцкі ТЦСАН» у рамках «Літаратурнай гасцінай» прайшла вельмі цікавая сустрэча з вядомым пісьменнікам, паэтам, журналістам - Валерыем Мікалаевічам Гапеевым.
Да заплянаванай сустрэчы з пісьменнікам жанчыны аддзялення сур'ёзна рыхтаваліся: чыталі апавяданні, аповесці, раманы, пераказвалі тым, хто не чытаў, спрачаліся, абмяркоўвалі.
З самага пачатку нашай сустрэчы Валерый Мікалаевіч ўспомніў свайго земляка - паэта, пісьменніка з вельмі няпростым лёсам, які пахаваны на нашай Івацэвіцкай зямлі ў д.Михновичи - Купрэева ​​Мікалая Сямёнавіча. І параіў прачытаць яго аповесць «Дзіцячыя гульні пасля вайны». Што мы і зробім.
Валерый Мікалаевіч нарадзіўся на Гомельшчыне, у пасёлку Восава ў 1963 годзе, у сельскай сям'і. Вучыўся ў Болотнянской сярэдняй школе. Пісаць пачаў рана: спачатку вершы, а потым нататкі ў дзіцячую газету «Піянер Беларусі».
Распавёў нам пісьменнік адзін выпадак, які наклаў адбітак на ўсю яго жыццё. Бацька Валерыя Мікалаевіча быў яшчэ падлеткам падчас Вялікай Айчыннай вайны і жыў, як і ўсе мясцовыя жыхары, на акупаванай тэрыторыі. У нямецкага кухара бацька з адным пацягнуў некалькі слоікаў кансерваў, але немец апынуўся спрытным і схапіў падлеткаў. Пакараўшы іх за гэткую правіну, паклікаў да сябе, разумеючы, што іх пароць ужо ніхто ня будзе. Хлапчукі падышлі. Ён адрэзаў тоненька два кавалкі хлеба і, нашмараваўшы іх цёмным павідлам, пачаставаў. Пасля чаго тыя, узрадаваныя, ўцяклі. Гэты аповяд бацькі пабіў Валерыя: аказваецца, немцы такія ж людзі, са сваімі характарамі, звычкамі, лёсамі. Вось гэты выпадак апісаў ён у сваёй нататцы і адправіў у «Піянер Беларусі». Усё чакаў, калі ж яе апублікуюць. А нататка так і не з'явілася ў друку. Чаму? Час быў такі. Пасля гэтага эпізоду ў сваім жыцці Валерый Мікалаевіч доўга не пісаў. Пазней у якасці сакратара газеты ён беражліва падвяргае крытыцы творчасць пачаткоўцаў паэтаў, пісьменнікаў.
Са слоў Валерыя Мікалаевіча пісаць прафесійна ён пачаў позна, гадоў у 30. Вершы пісаў у школьныя і ў студэнцкія гады. Скончыў Мінскі электратэхнікум сувязі па спецыяльнасці «радыёсувязь і радыёвяшчанне». Працаваў на «Інтэграле» у Мінску. У той час папулярным быў часопіс «Уральскі следапыт" - там друкавалася новая фантастыка. Вось туды вырашыў адправіць сваю фантастыку і В.Н.Гапеев. Пісаў на ЭВМ на працы (тры велізарных шафы мікрасхем), даваў пачытаць аднаму, з якім і паспрачаўся, што напіша фантастыку не горш. Аднаму спадабалася. Толькі ў рэдакцыі яму параілі пачаць пісаць з апавяданняў. І ён напісаў некалькі апавяданняў, толькі ўбачыць іх не давялося - перабудова ....
У творах аўтара мы даведваліся вулачкі, завулкі, хаты нашага горада. І бурна абмяркоўвалі, што, можа, жыве ў нас той ці іншы герой, апісаны аўтарам. Жанчын цікавіла, адкуль В.Н.Гапеев бярэ літаратурных герояў. На што Валерый Мікалаевіч адказаў, што ўсе персанажы яго твораў прыдуманыя.
Аднак у рамане «Ноч цмока» усё даведаліся вобраз былога пракурора Тамары Аляксандраўны Стасевіч, якая сапраўды стала прататыпам гераіні гэтага рамана. І Валерый Мікалаевіч заўважыў, навошта прыдумляць вобраз пракурора, калі вось яна - вельмі цікавая і яркая асоба, якую ён шануе і паважае.
А наогул-то ён стараецца не выкарыстоўваць сітуацыі і вобразы жывых людзей, паколькі тыя вельмі хваравіта ўспрымаюць, калі ў якім-то герою пазнаюць сябе.
Ужо вельмі зацікавіў жанчын нашага аддзялення раман «Ноч цмока». Асабліва цікавіла, дык хто ж забіў Насцю Грыцук. Пісьменніку даводзіцца выкарыстоўваць і міфалогію, і містыку. У выніку кожны можа дадумаць канцоўку сам. Раман вельмі цікавы і чытаецца лёгка.
Многія апавяданні, аповесці Валерыя Мікалаевіча Гапеева знайшлі жывы водгук у нашых сэрцах. У сваім аддзяленні мы абмяркоўвалі яго апавяданні «Кропка на Карцаў", «Гузік», «Восеньскія ружы», «Магазін згубленых рэчаў», «Верабей І Ластаўкі» і інш. Услых чыталі, пераказвалі, спачувалі маленькім героям аповесці «Ведзьміна Тоня». Неадназначна паставіліся да зборніка аповесцяў «Урокі першага кахання», «Пастка на рыцара». У іх аўтар вырашае надзённыя пытанні для падлеткаў - сэкс, узаемаадносіны з бацькамі, з аднагодкамі, настаўнікамі. Я ў захапленні ад таго, наколькі своечасова я для сябе адкрыла Валерыя Мікалаевіча Гапеева. Некаторыя аповесці я проста дома пераказвала сваёй взрослеющей дачкі, а цяпер яна сама з цікавасцю чытае яго новыя творы.
Раманы «Праклён» і «Пазл» мы яшчэ не чыталі. Чакаем з дня на дзень, што гэтыя кнігі з'явяцца ў нашай гарадской бібліятэцы. І вядома, вельмі спадзяемся, што гэтая сустрэча з пісьменнікам у нас не апошняя.